Πώς να γίνετε ο τέντζερης

Υπάρχουν κάποιες σχέσεις που είναι καρμικές. Αυτό ένας απλός άνθρωπος μπορεί να το πει και με άλλες φράσεις, όπως "κύλησε ο τέντζερης..", "κ*λος & βρακί" (συγγνώμη), "βρήκε ο γιούφτος τη γενιά του", κλπ. Κάτι τέτοιο σκέφτηκα όταν εισέβαλα στο σπίτι και γνώρισα τον Iggy ή αλλιώς Ίγκαρο ή Ιγκάκο ή πολύ απλά Αφτιά (είναι και μια φράση που λέει "είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα"). Αυτά τα ονόματα τα ακούω από τον άνθρωπό μου, την Α. Από τα δικά μας στόματα θα ξεστομιστούν λέξεις λίγο πιο τολμηρές, όπως Χανουμάκι, Τσιράκι, Γιουσουφάκι και άλλα πολλά που μπορεί να ακούγονται λίγο προσβλητικά στον μέσο αναγνώστη, αποτυπώνουν δε την αισχρή αλήθεια απόλυτα. Γιατί ο Ίγκαρος είναι ακόμα πιο πολλά αξιοπερίεργα και όλα αυτά από μόνα τους δε λένε τίποτα αν δεν προσθέσεις δίπλα στους χαρακτηρισμούς το απαραίτητο: "του Άιζακ".

 

Ο Iggy και ο Άιζακ ήταν γραφτό να ζήσουνε μαζί, αυτό είναι μια αλήθεια που ομολογείς πολύ εύκολα αν τους γνωρίσεις. Για τον άνθρωπό μου αυτό είναι και χαρά και πονοκέφαλος πολλές φορές, γιατί τι ωραίο να βλέπεις τον άλλοτε "μοναχογιό" σου να έχει έναν λατρεμένο καινούργιο αδελφό, αλλά πλέον στον καναπέ πρέπει να στριμωχτεί με δύο. Επίσης, τα πάντα πλέον υπολογίζονται επί δύο, δύο παιχνίδια, δύο κόκκαλα, δύο λιχουδιές, δύο τα πάντα δηλαδή. Όχι ότι μας γράφει εμάς τους υπόλοιπους, αλλά μια αδυναμία στο δίδυμο τη διακρίνεις -έρχεται κι η σειρά τους όμως, δεν κάθομαι με σταυρωμένα πόδια, αγάλι αγάλι..

 

Ο άνθρωπός μου μου έχει εκμυστηρευτεί πως νιώθει τύψεις με τον Iggy. Όχι, όχι, ζάχαρη τα περνάει, αν τον δείτε πώς απλώνεται στην αγκαλιά της θα καταλάβετε. Απλά γιατί ο Iggy ήταν όπως λέει "3η επιλογή". Πρώτη ήταν μια κοπελιά από τη Λάρισα. Δεύτερος ήταν ένας παλίκαρος ασπρόμαυρος. Άκυρη η πρώτη, άκυρος ο δεύτερος, τρίτος ήταν ο Ιγκάκος. Που αν ήξερε τι εστί Ιγκάκος, θα ήταν σίγουρα πρώτη επιλογή, τεμενάδες θα έκανε για να τον πάρει. Εδώ να πω πως η περιγραφή αυτού που ζητούσε ήταν ολίγον τι κουλή και πήγαινε κάπως έτσι "Ζητείται τετράποδο μεγαλόσωμο (30+), ενήλικο, ιδανικά σκουρόχρωμο (έχουμε κι αδυναμίες)  και να παίζει σαν το κατσίκι". Όλα αυτά με τη σημερινή της εμπειρία πρέπει να φαινόντουσαν στα μάτια πολλών ως το θαύμα του αιώνα, καθώς θαρρώ πως είναι το πακέτο με τις λιγότερες πιθανότητες στη σωτηρία. Κι όμως ο άνθρωπός μου νιώθει απέναντι στο φίλο πλέον που της χάρισε τον Ίγκαρο απέραντη υποχρέωση κι ευγνωμοσύνη. Και αναγνωρίζει και μια τύχη βέβαια γιατί τα διαμάντια δε μένουν θαμμένα για πολύ και πάλι καλά που τον καπάρωσε πρώτη. 

 

Ο Iggy λοιπόν ως γνήσιο greek street dog που αναγκάστηκε για πολύ καιρό να μην κοιμάται στους καναπέδες όπως του άξιζε, είναι η προσωποποίηση του Ευχαριστώ. Κι επίσης η ανάγκη τον έκανε να εφεύρει έναν σωρό τρόπους ώστε να μας ξεφορτώνεται όλους όταν βρίσκεται μπροστά ο άνθρωπός μας. Τουτέστιν, θα πάρει το πιο λαχταριστό παιχνίδι και θα το τρίψει στη μούρη όλων μέχρι να τον κυνηγήσουμε. Μετά θα το παρατήσει στην άκρη του κόσμου και ανενόχλητος θα επιστρέψει στην αγκαλιά της Α για να πασπατευθεί. Και φυσικά, είναι ο μόνος που είναι τόσο συγκεντρωμένος στην Α, ώστε ψυλλιάζεται πού θα κάτσει και τρέχει να εξασφαλίσει την πιο βολική για χάδια θέση πρώτος. Όλα αυτά για να καταλάβετε πως δεν είναι όλοι οι άντρες τενεκέδες, υπάρχουν κι έξυπνα παιδιά. 

 

Ο Iggy τέλος και κλείνω την ιστορία μου εδώ, είναι για τον άνθρωπό μου κάτι παραπάνω από ένας σκύλος. Ο Ίγκαρος είναι η ελπίδα της πως κι εγώ θα βρω τον ολότελα δικό μου άνθρωπο αργά ή γρήγορα, είναι η περηφάνεια της, είναι αυτός που της άνοιξε τα μάτια και σταμάτησε στην άκρη του δρόμου για να με φορτώσει στο αμάξι.

Άρα, αν και ο Ιγκάκος είναι αυτός που της λέει κάθε μέρα Ευχαριστώ, στην πραγματικότητα θα'πρεπε να του το λέω εγώ δεύτερη, και πρώτη πάντα η Α γιατί την έκανε άνθρωπο.