Πώς να κληροδοτηθείτε

-Περί Κοντού ο λόγος-

Ο άνθρωπός μου (η Α) είναι άνθρωπος ευκολόπιστος και ολίγον αφελής. Τόσο που πιστεύει πρώτα και κύρια στους ανθρώπους. Είναι απ'αυτά τα άτομα που λένε "Πριν κρίνεις, δες αν μπορείς να δικαιολογήσεις", κάπως έτσι την πατάει συνεχώς και χτυπάει το κεφάλι της στον τοίχο βέβαια. Αυτό στο οποίο δεν πίστεψε ποτέ είναι τα φαντάσματα, με εξαίρεση μια φορά που είδε από κοντά -το οποίο αναγνωρίζει όμως πως μπορεί να ήταν παιχνίδι του μυαλού της (το οποίο παιχνίδι παρόλα αυτά ακόμα την κάνει να καρδιοχτυπάει, άλλο θέμα αυτό). Γενικώς ακροβατεί μεταξύ συνειδητού και μεταφυσικού, δεδομένα πάντως δεν πιστεύει πως τα φαντάσματα, έστω ότι υπάρχουν, αφήνουν ίχνη στις αυλές. 

Γι'αυτόν ακριβώς το λόγο αδυνατούσε να καταλάβει πώς γίνεται στην κλειδωμένη πάντα αυλή του καινούργιου (τότε) σπιτιού της κάθε φορά που μετέφερε συμπράγκαλα ξεφύτρωναν "δωράκια". Μια σ'ένα παρτέρι, μια δίπλα σ'ένα δέντρο, μια απλά κάπου εκεί, αδικαιολογήτως μικρά ώστε να ανήκουνε στον Άιζακ (μοναχογιός ακόμα τότε), και γενικώς αδικαιογήτως παρόντα. 

Το μυστήριο λύθηκε το πρώτο βράδυ στο σπίτι, κι όπως τα περισσότερα μυστήρια, απλά δεν ήταν καθόλου μυστήριο. Είχε φάτσα πονηρή, τέσσερα πόδια κοντοστούπικα και μια ουρά φουντωτή, γυριστή κι ωραία. Επίσης, είχε μια γλυκόπικρη ιστορία.

Το Κοντό, γιατί σε σχέση με τον τιτανοτεράστιο Άιζακ των 75 εκατοστών φαινόταν ολίγον τι στούμπικο, ήταν αυτό που απέμεινε από μια οικογένεια που μετακόμισε στα ξένα και κάποτε έμενε στο σπίτι που πλέον ζει ο άνθρωπός μου. Μεσολάβησαν άλλοι ένοικοι που απ'ό,τι ξέρουμε τον διώχνανε με τις κλωτσιές, αλλά αυτό εκεί, αγέρωχο, διεκδικούσε το τσαρδί του. Κάπως έτσι, με πείσμα και χαριτωμενιά, έκανε την εμφάνισή του και μας το παραχώρησε, θεωρώντας αυτονόητο πως θα γίνει μέλος της φαμίλιας. 

Όπερ και εγένετο, το Κοντό έφερε τη μοιρασιά στα 3 (καθώς αρχικά ήταν μέλος του Τρίο Στούντζες, δηλαδή Άιζακ-Iggy-Κοντό, ναι, στόχος του ανθρώπου μου ήταν να μείνει στα 3 κι όχι να βρεθεί με 6 στα καλά καθούμενα). Επίσης, δεν είμαι σίγουρη αν ήταν αυτός ή ο Ίγκαρος που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το περιβόητο τυχερό βίντεο.. Ο άνθρωπός μου εμπνεύστηκε για τα καλά πάντως αφενός, αφετέρου ήρθε κι έδεσε την συμπόνια για τα κατά τόπους ταλαιπωρημένα τετράποδα, ενώ παράλληλα απέκτησε μια ιδιαίτερη συμπάθεια προς αυτά που αποκαλούμε κοντοστούπικα. 

Το Κοντό βέβαια ουκ ολίγες φορές την κοψοχόλιασε, αφού έχει το χούι να τριγυρίζει στην περιοχή κι αφού διαθέτει τις ικανότητες μαϊμούς. Δηλαδή να μπαινοβγαίνει σαν τη γάτα μέσα από τα κάγκελα της αυλής και φυσικά να σκαρφαλώνει μέχρι και σε τοίχους 2 μέτρων. Κάπως έτσι κατέληξε να είναι η μασκότ της παραλίας και φυσικά να'χει κάνει τον άνθρωπό μου να τρέχει και να μη φτάνει μετά από έναν καυγά ομηρικό στον οποίο ευτυχώς δεν είμασταν παρούσες. Θα σας τον περιγράψω πάραυτα όμως, σε περίπτωση που κάποιος βρεθεί στο σπίτι μας και αναρωτηθεί πώς προέκυψαν οι πιτσιλιές στους τοίχους, και προτού προλάβει να προβεί σε καταγγελία περί σφαγής εντός αυτού. 

Ήταν Αύγουστος, το Κοντό αστείρωτος εραστής που διεκδικούσε την άσπρη και φουντωτή τριχόμπαλα της γειτόνισσας. Ξάφνου μες στο σκοτάδι ο άνθρωπός μου αντιλαμβάνεται μια βαβούρα γύρω από το αμάξι της, και με το άγχος μην είναι καμιά γάτα κι έχει την κατάληξη όσων τολμούν να μπούνε στην αυλή πλησίασε προσεκτικά να δει τι γίνεται. Να σου το Κοντό με το κεφάλι ανοιγμένο στα δύο. Το μεγαλείο της μάνας και ο ορισμός της γυναικείας χοντροπετσιάς, αφού δεν την πτόησε ούτε το αίμα που έτρεχε ούτε η μπόχα από το πύον (σε αντίθεση με τον άνθρωπο του ανθρώπου μου, ο οποίος κόντεψε να βγάλει τα σωθικά του από την αηδία -άντρες..). Φάρμακα το Κοντό, θεραπείες, φροντίδα και προδέρμ και ποιος τη χάρη του που λέμε, στα όπα όπα τον είχε μέχρι να κλείσει μια και καλή. Και φυσικά κάθε φορά που τίναζε την κεφάλα οι τοίχοι όλο και εμπλουτίζονταν με πιτσιλιές, αλλά ας το δούμε θετικά,  όπως του αξίζει, μπορεί μια μέρα να πουληθεί το σπίτι ως κατοικία του Ελ Γκρέκο με τέτοιο αριστούργημα που δημιούργησε ο κοντοστούπης.

Τέλος να πω για το Κοντό πως είναι ίσως το πιο λατρευτό τετράποδο εντός και εκτός ορίων σπιτιού, κοινώς το λατρεύουν όλοι, το ξέρουν όλοι, το ταΐζουν όλοι και φαίνεται, είναι αυτό που εντέλει έχουν τα κοντά και σε κερδίζουν χωρίς να το καταλαβαίνεις. Εις υγείαν του Κοντού λοιπόν που πλέον έχει δικό του δωμάτιο στο σπίτι και κοιμάται κάθε βράδυ εκεί μες στο καφάσι του σαν το μικρό μαύρο αρνάκι, μέχρι να βρει το σπίτι που του αξίζει, με πόνο καρδιάς βέβαια, για λόγους ασφαλείας όμως, ώστε ο άνθρωπός μου να έχει το κεφάλι του κάποια μέρα ήσυχο και να μη ρίχνει ματιές στο δρόμο κάθε φορά που το φωνάζει και δεν εμφανίζεται. Έτσι φίλοι μου, δημιουργήστε λίγο άγχος, κουνηθείτε με τη χάρη των κοντών, παίξτε το και λίγο θύματα και βουαλά, ένα δωμάτιο για πάρτη σας και μόνο! Εβίβα!