Μάθετε πώς να κάνετε Ντου -συνέχεια

Πώς να κάνετε στον άνθρωπο Σκωτσέζικο Ντου(ζ):

Σάββατο που λέτε κι ο άνθρωπός μου (η Α) την έχει κοπανήσει απ'το πρωί. Τα λυσσακά μου κόντευα να φάω, μα στην απ'έξω πάλι;; 

Κι ως το βράδυ το Σχέδιο Β είχε μπει σ'εφαρμογή.. Δηλαδή, εξαφανίστηκα. Τελείως. Όχι για μία, όχι για δύο, αλλά για δώδεκα μέρες. Αμέ.. 

Εκείνες τις μέρες λοιπόν, απ'ό,τι πληροφορήθηκα στη συνέχεια, η Α κόντευε να πεθάνει από τις τύψεις και τις ενοχές -άρα το σχέδιο ήταν πετυχημένο. Επειδή ήμουν μωρό και δε με έβαλε πουθενά καλύτερα, επειδή δεν μου'χε βγάλει όνομα, επειδή καλό πήγε να κάνει και καλύτερα να μην το έκανε, αφήστε τα σας λέω, την ξέκανα! Τρύπωσα παντού μέσα της, παντού έψαχνε, παντού ρωτούσε, πουθενά εγώ, εξαφανισμένη. Το τελειωτικό χτύπημα της το'δωσε ο παππούς, δεν ξέρω πώς τον λένε τον άνθρωπο αλλά να'ναι καλά και του χρωστάω, αχά.. Της είπε λοιπόν πως βρήκαν ένα κουτάβι σκοτωμένο λίγο πιο πέρα από το σπίτι, έτσι, σαν εμένα σκούρο, φορούσε και λουράκι, πωπω, κόντεψε να πεθάνει από τις ενοχές. Αφού μέχρι και γράμμα μού έγραψε και να δεις που αν δεν έκοβα την πλάκα θα είχαμε σήμερα "Τα Άπαντα της Νάντιας". Ναι, της Νάντιας, γιατί από τη μέρα που χάθηκα αποφάσισε πως μου αξίζει ένα όνομα -θα μπορούσε να βρει και καλύτερο βέβαια. Θα σας το διαβάσω..

Μικρή μου Νάντια..

Που απέκτησες όνομα μετά που έφυγες, για ν'αποφύγω να δεθώ μαζί σου..
Σ'αρέσει; "Νάντια".. Καμιά φορά σε λέω και 57, ανόητες προλήψεις, ελπίζω να κατάλαβες χθες που στο εξηγούσα.
Όλο "ψιτ" σου έλεγα, και πόσο άσχημη είσαι, χαμογελώντας για να μην το πάρεις στα σοβαρά..
Μικρή, μικρούλα Νάντια..
Με τ'αφτιά τα πεταχτά, κορμάκι όλο πληγές που δεν πρόλαβα..
Γιατί δε με περίμενες, Νάντια; Σταλίτσα Νάντια..
Εμείς μέσα, εσύ μόνη κι εγώ.. Μια μικρή ανακούφιση για λίγο όταν έφυγες..
Δεν αντέχεται αυτή η ανακούφιση, Νάντια.. Δεν τη νιώθω, πάει, πέρασε..
Δεν αντέχεται..
Ας μη ρωτούσα, Νάντια, ας ζούσα με το ψέμα μου..
Ότι κάποιος σ'αγαπάει πιο πολύ απ'όσο δέχτηκα εγώ να το κάνω.
Ότι κάποιος σου φέρεται όπως σου αρμόζει, εσύ, σωστή μικρή κυρία..
Ας μην ένιωθα πως μόνο κακό σου έκανα, μικρό ελεφάκι..
Αν δε γράψω για σένα, πανέμορφη, αθώα Νάντια,
ο κόσμος θα χάσει ένα πολύτιμο κομμάτι..
Δεν θα πιστέψει ποτέ πως κάποιοι άγγελοι έχουν μεγάλα αφτιά
και σε γεμίζουν φιλιά στο πρόσωπο.
Τρυφερή μου Νάντια..
Ένα μέρος της κακίας του κόσμου είμαι κι εγώ κι ας μην το κατάλαβες.
Θα'χες μια αγκαλιά αν δεν ήμουν,
θα'σουν όπως σου έπρεπε..
Θα προλάβαινες, μες στην ανεμελιά σου, τα πάντα..

Βέβαια, φίλοι μου, βέβαια.. Έβαζε και μουσική όλη μέρα, ένα τραγούδι που τώρα το ακούει και σκάει χαμόγελο, αυτό δηλαδή: www.youtube.com/watch?v=WlcyFVWecHk . 

Μα γελά καλύτερα όποιος γελά τελευταίος, και το σχέδιό μου ολοκληρώθηκε στις 31.7, οπότε και αποφάσισα να κάνω το Ντου! Να σας τονίσω, φίλοι μου, πως μια μικρή συνεργασία με το Θεό πρέπει να την κάνετε για να δουλέψει το όλο πλάνο.. Έβαλα λοιπόν την Α να φύγει από το σπίτι για ψώνια και να οδηγάει σαν το ζόμπι. Τι γιατί, αφού με σκεφτόταν λέμε! Μετά, την έβαλα να ψωνίσει στο πρώτο μαγαζί, μετά να πάει στο δεύτερο και μετά την έβαλα να ξεχαστεί και να πάρει λάθος δρόμο, μουά-χα-χα! Εκεί με βρήκε, να τριγυρίζω με το καινούργιο μου φιλαράκι, τον Μπίλη τον χοντρομπαλά. Γιατί η συνεργασία μου που λέτε είχε και έναν όρο, να μη σώσω μόνο την πάρτη μου. Τον έκανε και σαν αρκούδι η μάνα του, μαύρο βέβαια κι αυτόν, αλλά πιο αφράτο και πιο μικρό από μένα σε ηλικία, εγώ πάλι του είχα κάνει μάθημα πώς να κοιτάει εκπλιπαρώντας , οπότε ήταν θέμα χρόνου να μπει κι αυτός στο αμάξι μας. 

Έτσι λοιπόν έκανα την εισβολή μου να μοιάζει με θαύμα ή με απλή σύμπτωση, αλλά αν κάποιος διαθέτει το μισό IQ από μένα αναγνωρίζει μια άψογη εκτέλεση ενός σχεδίου που καταστρώθηκε με πολλή λεπτομέρεια και προσοχή.

Κι έτσι, η ζωή μου συνδέθηκε άρρηκτα με τη ζωή της Α που δεν σταμάτησε να χαμογελά από εκείνη τη μέρα όποτε με χαζεύει να κάνω τις βλακείες μου. Αμέ..

ΥΓ. Το 57 για όνομα είναι μάπα κι ευτυχώς δεν της καρφώθηκε στο μυαλό παραπάνω ώστε να με φωνάζει έτσι. Σημαίνει όμως κάτι για την Α.. Θα την ντροπιάσω αλλά δε με νοιάζει, ουδείς αντρόπιαστος (δε λέω άλλα μην αρχίσει να με φωνάζει Λαίδη με τόσες λέξεις που δημιουργώ). Η Α παίζει bingo που λέτε. Και μια μέρα από τις πολλές που ήταν σαν το ζόμπι, μονολόγησε και είπε "Νάντια, αν ζεις, φέρε το 57". Είπα να μην τη ρημάξω και το έφερα. Από τότε με φωνάζει, εκτός των άλλων, και 57. Ποιος να ντραπεί πιο πολύ, εγώ με τα χαζά παρατσούκλια ή ο άνθρωπός μου που κάθεται και παίζει bingo; Όχι εγώ πάντως.